Czterdzieści dni po Niedzieli Zmartwychwstania Chrystusa Kościół katolicki świętuje uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Jest to pamiątka triumfalnego powrotu Pana Jezusa do nieba, skąd przyszedł na ziemię dla naszego zbawienia przyjmując naturę ludzką. Wniebowstąpienie to nie tylko dzień wielkiej radości dla nieba ale również dla całego rodzaju ludzkiego. Oto Pan Jezus wstąpił do nieba nie sam, ale zabrał ze sobą wszystkie dusze świętych. Ten dzień jest tym radośniejszy, że Chrystus powrócił do swojego Ojca wraz z naturą ludzką, w której walczył na ziemi i zwyciężył. Przyoblekł się w nią dla naszego zbawienia, kiedy począł się z Ducha Świętego w łonie Maryi Dziewicy. Teraz jako Bóg - Człowiek po pokonaniu śmierci w tajemnicy zmartwychwstania i w tej naturze odbiera dodatkową chwałę. Wniebowstąpienie to więc nie tylko osobisty triumf Chrystusa, ale także nasze zwycięstwo, najwyższa chwała naszej ludzkiej natury. Kiedy wyznajemy wiarę podczas Mszy św., odmawiamy wtedy takie słowa: " Wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca". Dla nas oznacza to, że zostaliśmy wyniesieni ponad wszystkie stworzenia, nawet ponad aniołów. W uwielbionej naturze Jezusa Chrystusa chwałę odbiera nie tylko człowiek, ale również całe stworzenie. św. Augustyn przypomina, że Pan Jezus chociaż wstąpił do nieba, nie odszedł od nas. Podobnie i my już jesteśmy razem z Nim w ojczyźnie niebieskiej, choć w naszym ciele nie spełniło się jeszcze to, co jest nam obiecane. Tajemnica Wniebowstąpienia nie każe jednak odrywać oczu od ziemi, lecz czynić ją sobie poddaną w ten sposób, aby budować "nową ziemię i nowego niebo". Tajemnica Wniebowstąpienia ukazuje sens pracy i ludzkich wysiłków, utwierdza chrześcijańską misję w świecie. Każdy człowiek powołany jest do tego, aby podporządkowując sobie ziemię, odnosił do Boga siebie i wszystkie rzeczy. Chodzi tu również o zwykłe, codzienne zajęcia, najdrobniejsze nawet prace, które rozwijają dzieło Stwórcy, zaradzają potrzebom swoich braci.

Przeżywamy miesiąc maj, który szczególnie jest poświęcony Matce Bożej. Zapraszamy codziennie na godz. 17.30 do wspólnego śpiewu Litanii Loretańskiej.
Okres wielkanocny, który przeżywamy, to szczególny czas świętowania zwycięstwa Jezusa Chrystusa nad śmiercią. Czas świętowania zwycięstwa Jezusa nad grzechem, złem i śmiercią, jest również oczekiwaniem na przyjście Nowego Pocieszyciela, czyli Ducha Świętego, który poprzez swoje dary odnawia wspólnotę Kościoła. Duch Święty uzdalnia nas wierzących do świadczenia o Jezusie Chrystusie Zmartwychwstałym wobec współczesnego świata.
Niech to spotkanie z Jezusem Zmartwychwstałym na Jego paschalnej ofierze będzie dla nas, świadczących o Jego miłości w dzisiejszym świecie – umocnieniem i wsparciem. Niech Jego słowo, Ciało i Krew, które przyjmiemy podczas tej Ofiary, przemieni naszą miłość wobec Boga i braci w Jego miłość, która pochodzi od Boga.
Święty Grzegorz Wielki powiedział, że „prawdziwie kocha ten, czyje serce nie zostało zwyciężone przez danie przyzwolenia na grzeszne upodobanie”. Lektura Pisma Świętego, a przede wszystkim wsłuchiwanie się w słowo Boże podczas Liturgii Eucharystycznej, to dar od Stwórcy, który gładzi każdy nasz grzech powszedni i leczy nasze zranione przez grzech sumienie, które jest mieszkaniem samego Boga.
Liturgia słowa ukierunkowana jest dzisiaj na cnotę miłości. Prawdziwa miłość pochodząca od Boga, wlewająca w nasze serca Chrystusowy pokój, może przezwyciężyć każdy nasz grzech. Dzięki miłości od Stwórcy możemy zmartwychwstać z grzechu do łaski.

Dziś w naszej wspólnocie parafialnej gościmy księdza Biskupa dr. Jacka Jezierskiego, który wizytuje naszą parafię. Ks. Biskup również udzieli sakramentu bierzmowania naszej młodzieży podczas Mszy o godz. 13.00 i 14.30. Księdzu Biskupowi i naszej młodzieży życzymy Bożego błogosławieństwa oraz darów Ducha Świętego.
3 maja będziemy obchodzili uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Nawiązuje ona do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza - powierzenia królestwa opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja.
Uroczystość została ustanowiona na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 r. W 1920 r. zatwierdził je dla Kościoła w Polsce papież Benedykt XV. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości.
Święto wyraża wiarę narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Maryi. Jej kult jako Królowej Polski jest bardzo stary. Przykładem może być "Bogurodzica", najstarsza polska pieśń religijna, która przez wieki pełniła rolę narodowego hymnu.