Strażacy przeprowadzili ćwiczenia przy kolegiacie nowostawskiej. Działania PSP Malbork i OSP Nowy Staw były profesjonalne. Przygotowano zadymienie wieży kościelnej i sprowadzono z wieży poszkodowanego, którego poddano reanimacji. Węże gaśnicze wprowadzono aż na najwyższą kondygnację wieży kościoła. Z drabiny strażackiej polała się woda różnymi strumieniami. Obserwatorzy wzdychali z zachwytu. Oby tylko takie ćwiczenia były potrzebne. Od powietrza, głodu, ognia i wojny, zachowaj nas Panie!

Drodzy Parafianie, mili Goście!

Dziś dożynki w naszej parafii!
Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty,
bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem.
Niech ziemia nasza stanie się ołtarzem,
a chleb komunią dla spragnionych Ciebie.
Jak w czasie każdej Mszy Świętej, tak również dzisiaj, ofiarując chleb, kapłan wypowie znamienne słowa: „Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia”. Tak, chleb i wino, które ofiarujemy Bogu, by je przemienił w swoje Ciało i Krew, to owoc ziemi i pracy rąk ludzkich. Zechciejmy dziś złożyć podziękowanie Bogu i ludziom. Bogu za chleb na naszych stołach, za tegoroczne plony,
a ludziom, którzy się trudzili wokół ich zasiania, doglądania i zebrania, za ich pracę.
Odwołując się do słów pieśni eucharystycznej, błagamy dziś dobrego Boga, aby nasza ziemia stała się ołtarzem, a chleb komunią łączącą nas między sobą. Niech to będzie także sposobność do rachunku sumienia z naszej wdzięczności. Czy umiemy być wdzięczni: w rodzinie, w szkole, zakładzie pracy, w sąsiedztwie? Czy może wychodzimy z założenia, że nam się wszystko należy? Wdzięczność to słowa, to są gesty, to nasz styl życia. Czy chlebem powszednim potrafimy się dzielić z innymi, z potrzebującymi? Czy nasze wołanie o Boże miłosierdzie znajdzie przełożenie na miłosierdzie w ludzkim wymiarze? Trzeba nam też zapytać o to, czy i jak dojrzewa nasze sumienie. To jest pytanie nie tylko o naszą pracę, ale o coś więcej – o głębię naszych myśli, naszego wartościowania. „Ziarna zbierzemy, odrzucimy chwasty, bo łan dojrzewa, pachnie świeżym chlebem” – tak śpiewamy we wspomnianej pieśni. Podobnie i w naszym życiu trzeba zebrać ziarna, a odrzucić chwasty złych myśli i czynów.