Parafia Nowy Staw

Proboszczowie parafii w latach 1820 - 2007

Ks. Karol Janzen (Jantzen) (1820 – 1861)

Urodził się 22 sierpnia 1783 roku w granicach posiadłości miejskich Gdańska. Do kapłaństwa przygotowywał się w Starych Szkotach koło Gdańska. Święcenia kapłańskie otrzymał 10 grudnia 1809 roku z rąk biskupa warmińskiego Stanisława von Hattena. Po święceniach przez trzy lata był wikariuszem w Świętym Wojciechu koło Gdańska. W latach 1812 – 1820 pracował jako wikariusz i niemiecki kaznodzieja parafii św. Jana w Malborku. 29 lipca 1820 zastał mianowany proboszczem parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie. Znał biegle język niemiecki i polski. Ks. Karol Janzen zmarł 16 października 1861 roku w Nowym Stawie. Jego ciało spoczywa na cmentarzu koło kościoła, tuż przy bramie wejściowej.

Ks. Rudolf Langwald (1861 – 1894)

Urodził się 29 stycznia 1823 roku we Fromborku. Kształcił się w Braniewie i tam też w 1844 roku uzyskał maturę. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 lipca 1848 roku. Jego pierwszą placówką duszpasterską była parafia Narodzenia NMP w Żuławkach. Od grudnia 1849 został tam tymczasowym komendariuszem. W latach 1850 – 1852 pracował jako wikariusz w Kiwitach nieopodal Lidzbarka Warmińskiego. W 1861 roku, po śmierci ks. Karola Janzena został proboszczem parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie. W 1894 zrezygnował z funkcji proboszcza w naszej parafii. Zamieszkał we Fromborku, gdzie zmarł jako emeryt 14 października 1897 roku.

Ks. Karol Skowronski (1894 – 1895)

Urodził się 10 maja 1868 roku w Tomarynach koło Gietrzwałdu. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 października 1893 roku we Fromborku. Jako neoprezbiter został mianowany wikariuszem w Plutach. 4 października 1894 został wikariuszem parafii św. Mateusza Apostoła. Tego samego roku w wyniku rezygnacji ks. Rudolfa Langwalda został tymczasowym administratorem (komendariuszem) nowostawskiej parafii. Funkcję tę pełnił przez rok, gdyż w 1895 roku został administratorem w Świętej Siekierce (obecnie Mamonowo w obwodzie kaliningradzkim). 27 marca 1900 roku ks. Skowronski objął stanowisko dyrektora wydawnictwa religijnego w Braniewie. 12 grudnia 1933 został mianowany prałatem. Zmarł 28 kwietnia 1938 roku w Braniewie. Spoczywa tam na cmentarzu zakonnym obok klasztoru sióstr Katarzynek.

Ks. prałat Jan Tietz (1895 – 1928)

Urodził się 9 grudnia 1847 roku w Tolnikach Małych koło Reszla w rodzinie rolniczej. Uczęszczał do reszelskiego gimnazjum, w którym uzyskał świadectwo dojrzałości w 1867 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 30 lipca 1871 roku z rąk bpa Filipa Krementza. Po święceniach został wikariuszem w Rogożu. 3 października 1871 roku został mianowany wikariuszem w Wierznie Wielkim. W sierpniu 1886 został proboszczem parafii w Chruścielu. W okresie Kulturkampfu (walki władz pruskich z Kościołem) był sadzony za publiczne wyrażanie poglądów przeciw władzom. 13 października 1892 został administratorem parafii w Fiszewie. 28 lutego 1895 został proboszczem parafii św. Mateusza w Nowym Stawie. W 1907 został mianowany dziekanem dekanatu nowostawskiego. 15 maja 1915 mianowany kanonikiem honorowym warmińskim, a w 1927 roku prałatem. W dekanacie nowostawskim pełnił funkcję inspektora szkolnego. Jego zasługą było przywrócenie zamkniętej w okresie Kulturkampfu szkoły katolickiej w Nowym Stawie. W 1925 roku został konsultorem diecezji gdańskiej. W 1921 roku przeżył udar mózgu. W opinii wiernych był skromnym, mądrym i dobrym kapłanem, znawcą greki i łaciny. Zmarł 23 czerwca 1928 roku w Nowym Stawie. W pogrzebie, któremu przewodniczył biskup gdański Edward O’Rourke, obok licznie zebranych wiernych i duchowieństwa, uczestniczyli prawie wszyscy jego byli wikariusze.

Ks. Franciszek Kroll (1928)

Urodził się 4 V 1894 w Kamieniu Krajeńskim koło Złotowa w rodzinie Ignacego i Franciszki z domu Flatau. Maturę uzyskał 19 III 1914 r. w Chojnicach. W czasie studiów został na trzy lata zmobilizowany do wojska i brał udział w I wojnie światowej. Święcenia kapłańskie przyjął 10 VII 1921 roku. Po święceniach był wikariuszem w Pęgowie koło Pruszcza Gdańskiego. W latach 1924 – 1928 był wikariuszem w Nowym Stawie. W 1928 roku, po śmierci ks. prałata Jana Tietza został mianowany tymczasowym administratorem nowostawskiej parafii. W 1928 roku został pierwszym wikariuszem parafii w Gdańsku Starych Szkotach. Pracował również jako wikariusz w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdańsku Wrzeszczu. W 1935 został administratorem parafii NMP w Gdańsku. Od 1935 roku pełnił funkcję prezesa katolickiego związku młodzieży męskiej. Pod koniec wojny był przez pewien czas internowany przez Rosjan. Po wyjeździe do Niemiec we wrześniu 1945 roku pracował w wielu parafiach Meklemburgii i ostatecznie został proboszczem w Rerik nad Morzem Bałtyckim. W 1961 roku mianowany radcą duchownym. Z powodu choroby w 1962 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał jako kapelan w domu starców w Zühr. Znał język polski i niemiecki. Zmarł 20 XII 1962 roku.

Ks. prałat Klemens Sierigk (1928 – 1941)

Urodził się 11 VII 1876 roku w Reszlu, w rodzinie Jana i Marii z domu Gerigk. Kształcił się w gimnazjum reszelskim i 3 III 1879 roku uzyskał maturę. Do kapłaństwa przygotowywał się w Braniewie. Święcenia kapłańskie otrzymał 8 II 1903 roku we Fromborku z rąk biskupa Andrzeja Thiela. Jako neoprezbiter został wikariuszem, a 14 VIII 1911 tymczasowym administratorem w Żuławkach. Dnia 28 X 1911 został mianowany lokalnym wikariuszem w Niedźwiedzicy. 30 IX 1920 został ustanowiony administratorem w Lichnowach. W latach 1922 – 1939 był konsultorem diecezji gdańskiej, członkiem sądu diecezjalnego i członkiem diecezjalnej komisji egzaminacyjnej (prawa kanonicznego). Jako proboszcz w Lichnowach, w lipcu 1923 został tymczasowym administratorem parafii św. Anny w Marynowach. 28 lipca 1928 roku biskup gdański Edward O’Rourke mianował go proboszczem parafii w Nowym Stawie. Za popieranie prawicowej partii Centrum w 1933 roku był szykanowany przez nazistów. W kwietniu 1935 r. uniknął napaści bojówki nazistowskiej, która wdarła się na nowostawską plebanię, lecz nie zastała proboszcza. 15 VI 1939 został mianowany prałatem. Dnia 1 X 1941 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Gdańsku Oliwie. Po 1945 pozostał w diecezji gdańskiej i czynnie angażował się w pracę duszpasterską. Zmarł w nocy z 7 na 8 października 1953 roku na plebanii w Gdańsku Oliwie. Spoczywa na cmentarzu oliwskim w Gdańsku.

Ks. Herbert Gerhard Kiewert (1941)

Ksiądz Herbert Kiewert urodził się 11 VIII 1902 roku w Skowarczu w rodzinie gospodarza Wojciecha i Emmy z domu Mey. W latach 1913 – 1922 uczęszczał do gimnazjum w Gdańsku. Maturę uzyskał 12 VIw niemieckim gimnazjum w Starogardzie Gdańskim. W latach 1923 – 1924 uczył się w Wyższej Szkole Technicznej w Gdańsku. Od lata 1925 roku studiował we Freiburgu oraz Wrocławiu. Do kapłaństwa przygotowywał się od 11 XI 1925 roku w seminarium duchownym w Braniewie. Święceń diakonatu udzielił mu biskup warmiński 31 V 1928 roku w katedrze fromborskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 VII 1928 r. z rąk bpa Edwarda O’Rourke. Po święceniach w latach 1928 – 1929 był wikariuszem parafii katedralnej w Gdańsku Oliwie. Od 15 XII 1929 do 1932 był wikariuszem parafii św. Mateusza w Nowym Stawie. W latach 1932 - 1934 był wikariuszem, a następnie administratorem parafii w Gdańsku Starych Szkotach. 1 IV 1935 został mianowany wikariuszem parafii NSPJ w Gdańsku Wrzeszczu. 1 VIII 1936 mianowany wikariuszem w Sopocie, a w 1938 został wikariuszem w Gdańsku Emaus i gdańskiej parafii św. Brygidy. W latach 1938 – 1942 był proboszczem parafii św. Anny w Marynowach, a od 3 V także administratorem w Nowym Stawie. Od 1 VII 1942 był proboszczem naszej parafii. 19 III 1945 ewakuował się do Gdańska Wrzeszcza. W tym samym roku zwrócił się z prośbą o przyznanie obywatelstwa polskiego. 28 XI 1945 roku prosił kurię biskupią w Pelplinie o parafię w Marynowach. W 1947 roku kuria gdańska zleciła mu także administrację parafii św. Bartłomieja w Świerkach. 5 IV 1957 roku złożył rezygnację z probostwa w Marynowach i 7 X wyjechał do RFN. Został proboszczem w Oberelbert w diecezji Limburg. Potem pracował w Meudt. Po przejściu na emeryturę zamieszkał u rodziny w Szlezwiku – Holsztynie. Zmarł 5 V 1986 roku w Neumünster.

Ks. Piotr Degenhardt SAC (1941– 1942)

Ks. Piotr Degenhardt był pallotynem. Urodził się 12 III 1910 roku w Bickenriede. Kształcił się w gimnazjum w Oberlahnstein i Vallendar, a następnie przygotowywał się do kapłaństwa w seminarium prowadzonym przez księży pallotynów w Limburgu. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 III 1937 roku w Limburgu. W czasie II wojny światowej pracował tymczasowo w diecezji gdańskiej. W 1941 roku został prefektem konwiktu pallotynów w Gdańsku. W latach 1939 – 1941 zastępował proboszcza w Miłoradzu, a w latach 1941 – 1942 był administratorem parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie. W 1944 wysiedlony z Gdańska, pracował jako wikariusz i administrator w Gotha, Kassel/Gelnhausen i Hattenhof/Fulda. Później był kapelanem w klinice w Marburgu. Pracował tam również wśród przybyłych do Niemiec przesiedleńców. 1 V 1958 roku objął parafię św. Michała w Seiferts, gdzie pracował do śmierci. Zmarł 29 I 1981 roku w Seiferts, gdzie został pochowany.

Ks. Herbert Gerhard Kiewert (1942 - 1945)

Ks. Stefan Kinka (1946 - 1958) Urodził się 27 maja 1900 r. w rolniczej rodzinie Feliksa i Franciszki Januszewskiej. Sakrament chrztu świętego otrzymał tego samego dnia za pośrednictwem ks. Tadeusza Omankowskiego. Ks. bp Jakub Klunder, sufragan chełmiński w 1913 r. udzielił mu sakramentu bierzmowania. W latach 1921-1925 był uczniem chojnickiego gimnazjum, gdzie też uzyskał świadectwo maturalne. Po studiach seminaryjnych odbytych w Pelplinie, 20 grudnia 1930r. został wyświęcony przez ks. bpa Stanisława Okoniewskiego na kapłana. Swoją pierwsza Mszę św. odprawił w Brusach 28 grudnia 1930 r. Jako neoprezbiter pracował w Boluminku, następnie pełnił posługę kapelana sióstr miłosierdzia w Lubawie, od listopada 1936 do końca października 1937 r. był wikariuszem w Subkowach, w okresie od listopada 1937 r. do marca 1939 r. służył jako kapelan siostrom pasterkom w Jabłonowie Pomorskim, później był krótko wikariuszem w Konarzynach. Wybuch wojny zastał go na placówce w Skarszewach. Jesienią 1939 r. został aresztowany i wysiedlony na teren Generalnej Guberni, zamieszkał w Siedlcach. Po wojnie powrócił na teren diecezji chełmińskiej i administrował parafią w Kielnie koło Żukowa. W 1946 r. przeszedł do diecezji gdańskiej, gdzie pracował w parafii Nowy Staw. W lipcu 1958 r. powrócił do diecezji chełmińskiej, a ks. bp Kazimierz Kowalski dekretem z 28 lipca 1958 r. powołał go na administratora parafii Czeczewo w dekanacie żukowskim. Od 5 grudnia 1968 r. pełnił posługę kapelana sióstr miłosierdzia w Bysławku. Zmarł 29 października 1982 r. Został pochowany na cmentarzu w Brusach.

Ks. Józef Ćwirko (1958 – 1967)

Ksiądz Józef Ćwirko pochodził z diecezji pińskiej na Kresach Wschodnich. Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1935 roku. W wyniku zmian spowodowanych zakończeniem II wojny światowej przybył do diecezji gdańskiej. W 1945 roku został proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Giemlicach. W roku 1957, po wyjeździe ks. Stefana Kinki z Nowego Stawu, objął parafię św. Mateusza Apostoła. W 1960 roku wraz z parafianami przyjął kopię Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej oraz przygotowywał nowostawską wspólnotę parafialną do obchodów Millenium Chrztu Polski, które odbyły się w 1966 roku. W roku 1967 przeszedł na emeryturę – został rezydentem w Nowym Stawie. Kilka lat później zamieszkał u rodziny we Wrocławiu, gdzie zmarł 18 listopada 1979 roku.

Ks. Józef Łyp (1967 – 1968)

Ksiądz Józef Łyp urodził się w 6 września 1921 roku w miejscowości Jeleń w diecezji krakowskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1953 roku w Krakowie. W latach 1953 – 1959 był kapłanem zakonnym Zgromadzenia Księży Marianów. W roku 1959 przybył do diecezji gdańskiej. Jego pierwszą placówką duszpasterską na Wybrzeżu była parafia Świętej Rodziny w Gdańsku – Stogach, w której pracował w latach 1959 – 1960. W latach 1960 – 1961 był wikariuszem parafii Podwyższenia Krzyża Świętego na gdańskim Chełmie. W roku 1961 został mianowany proboszczem parafii św. Andrzeja w Lasowicach Wielkich, w której pracował do roku 1967. Latem tamtego roku biskup gdański Edmund Nowicki mianował go administratorem parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie. 12 lipca 1968 roku ks. Józef Łyp został proboszczem parafii św. Mikołaja w Łęgowie, w której pracował do 1993 roku. Zmarł 19 marca 1993 roku. Spoczywa na cmentarzu parafialnym w Łęgowie.

Ks. kanonik Władysław Żywiński (1968 – 1975)

Ksiądz Władysław Żywiński urodził się 29 stycznia 1917 roku w miejscowości Handzlówka w diecezji przemyskiej. Święcenia kapłańskie przyjął 10 wrześni 1939 roku w katedrze w Przemyślu. Do roku 1946 pracował w diecezji przemyskiej. Od 1946 roku był kapłanem diecezji gorzowskiej, w której pracował do 1957 roku. W 1957 roku przyjechał do diecezji gdańskiej, w której objął parafię św. Jana Chrzciciela w Giemlicach. W latach 1959 – 1968 był proboszczem parafii św. Mikołaja w Łęgowie. W 1968 roku został proboszczem parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie oraz dziekanem dekanatu nowostawskiego. Funkcje te pełnił do 1 sierpnia 1975 roku, kiedy mianowano go proboszczem parafii św. Ignacego w Gdańsku – Oruni oraz dziekanem dekanatu Gdańsk I. W latach 1973 – 1978 ks. Władysław Żywiński był konsultorem diecezjalnym, a w 1973 brał czynny udział w obradach II Synodu Diecezji Gdańskiej (był lektorem synodu). W 1978 roku został mianowany kanonikiem kustoszem Kapituły Katedralnej Gdańskiej. Zmarł 26 stycznia 1982 roku w Gdańsku.

Ks. prałat kanonik Ireneusz Glegociński (1975 - 2007)

Urodził się 5 czerwca 1934 w Borkowie Wielkim nieopodal Sierpca. W latach 1954 - 1960 był alumnem diecezji gdańskiej w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze Trójcy Świętej w Gdańsku Oliwie z rąk biskupa gdańskiego Edmunda Nowickiego. 25 września 1976 r. mianowany kanonikiem gremialnym Kapituły Katedralnej Gdańskiej (od 1992 roku był kanonikiem honorowym tej kapituły); od 25 marca 1993 r. kanonik honorowy Kapituły Katedralnej Elbląskiej. 11 kwietnia 1997 r. papież Jan Paweł II mianował ks. Glegocińskiego Kapelanem Honorowym Jego Świątobliwości. W 2000 Rada Miasta przyznała księdzu prałatowi tytuł Honorowego Obywatela Miasta Nowy Staw. W 2005 roku w uznaniu zasług w działalności społecznej ks. prałat otrzymał od Prezydenta RP Srebrny Krzyż Zasługi. W swej kapłańskiej posłudze sprawował urząd wikariusza w parafiach: Chrystusa Króla w Gdańsku (1960 - 1962), katedralnej w Gdańsku - Oliwie (1962 - 1964), św. Franciszka Ksawerego w Przywidzu (1964 - 1965). W 1965 roku biskup Edmund Nowicki mianował ks. Glegocińskiego proboszczem parafii w Przywidzu, w której pracował do 1975 roku. 1 sierpnia 1975 r. dekretem biskupa gdańskiego Lecha Kaczmarka został proboszczem parafii św. Mateusza Apostoła w Nowym Stawie. Ksiądz prałat Ireneusz Glegociński zmarł 20 października 2007 podczas pielgrzymki do Ziemi Świętej. Został pochowany na nowostawskim cmentarzu parafialnym.

Wikariusze pracujący w parafii od 1901 roku

1901 - 1903 - ks. Otto Keuchel
1903 - 1906 - ks. Otto Miller
1906 - 1908 ks. Artur Kather (ur. 7 grudnia 1883 w Prositach koło Reszla, zm. 25 lipca 1957 w Osnabrück). Święcenia kapłańskie przyjął 11 lutego 1906 w katedrze we Fromborku, pracował jako wikariusz w Piotrowcu koło Braniewa, Nowym Stawie, Braniewie. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym. W latach 1919-1924 pełnił posługę kapelana domu zakonnego sióstr katarzynek w Braniewie, był również opiekunem diecezjalnym Caritasu i młodzieży męskiej. We wrześniu 1940 mianowany został proboszczem i dziekanem w Elblągu. Kilkakrotnie przesłuchiwany, na żądanie gestapo został przeniesiony do Wrocławia, gdzie pracował do wkroczenia Armii Czerwonej. Od stycznia 1945 do maja 1946 był administratorem parafii Sobięcin koło Wałbrzycha. W 1946 wyjechał do Rulle w diecezji Osnabrück. 11 lipca 1947, po śmierci biskupa warmińskiego Maksymiliana Kallera, został wybrany przez przebywających w Niemczech kanoników kapituły warmińskiej na wikariusza kapitulnego ds. opieki duszpasterskiej Warmiaków w Niemczech. W ramach tych obowiązków dążył do integracji Warmiaków, ogłaszał listy pasterskie, wydawał czasopisma (zainicjował wydawanie "Ermlandbriefe"), organizował zjazdy Warmiaków w Werl. W tym okresie diecezja warmińska pozostawała również w Polsce bez stałego ordynariusza, a rządy sprawowali wikariusze kapitulni lub administratorzy apostolscy (Teodor Bensch, Wojciech Zink, Stefan Biskupski). Dopiero w 1956 rządy objął biskup Tomasz Wilczyński, ale również nie z tytułem biskupa warmińskiego, a "biskupa w Olsztynie". W oficjalnych rocznikach watykańskich aż do 1972 jako rządca diecezji warmińskiej figurował wikariusz kapitulny rezydujący w Niemczech, początkowo ks. Kather, a po jego śmierci Paul Hoppe. W 1953 otrzymał godność protonotariusza apostolskiego.
1908 - 1909 – ks. Andrzej Rohde
1908 - ks. Alfons Jablonski
1908 - 1910 - ks. Andrzej Brückmann
1910 - 1911 - ks. Alojzy Höhn
1911 - ks. Otto Thämm
1911 - 1916 - ks. Marcin Jablonski
1916 - 1919 - ks. Helmut Zint
1919 - 1924 - ks. Otto Lindenblatt
1924 - 1928 - ks. Franciszek Kroll
1926 - 1928 – ks. Antoni Behrendt (1896 – 1968) – w latach 1938 – 1945 proboszcz parafii katedralnej w Oliwie. Po śmieci biskupa gdańskiego Karola Marii Spletta mianowany 21 III 1964 roku przez papieża Pawła VI wizytatorem apostolskim katolików gdańskich w Niemczech i protonotariuszem apostolskim (infułatem).
1928 - ks. Brunon Binnebessel (1902 - 1944) – od 1938 roku proboszcz parafii św. Antoniego w Gdańsku – Brzeźnie. Przeciwnik ideologii nazistowskiej, aresztowany 3 XI 1943 roku za słuchanie zakazanych audycji radiowych. Latem 1944 toku wywieziony do więzienia Brandenburg – Gorden. 9 IX 1944 skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 13 XI w więzieniu w Brandenburgu.
1928 - 1929 - ks. Klemens von Piechowski
1929 - 1932 – ks. Herbert Kiewert
1932 - 1933 – ks. Alfons Marschalkowski
1933 - ks. Alfons Skwiertz
1933 - 1935 - ks. Fryderyk Lulkowski
1935 - ks. Wojciech Trzebiatowski
1935 - 1937 – ks. Bernard Jax
1936 - 1937 - ks. Władysław Ciechorski
1938 - 1939 - ks. Piotr Edward Thiessen
1939 - 1940 - ks. Ildefons Künemund
1940 - 1941 - ks. Jerzy Wilke
1941 - 1943 - ks. Helmut Wiecke
1950 - 1956 - ks. Franciszek Kaszubowski
1956 - 1957 - ks. Stefan Milewski
1957 - ks. Henryk Bukowski
1958 - ks. Hubert Nokelski
1957 - 1959 - ks. Mieczysław Goździewski
1959 - 1960 - ks. Wiesław Lauer
1960 - 1961 - ks. Edward Łopatecki
1962 - ks. Mieczysław Masłyk
1962 - 1965 - ks. Alfons Pluskowski
1965 - 1967 - ks. Gerard Maternicki
1965 - 1967 - ks. Antoni Misiaszek
1966 - 1967 - ks. Tadeusz Hebel
1967 - 1970 - ks. Henryk Klofczyński
1968 - 1971 - ks. Władysław Madej
1971 - 1972 - ks. Władysław Wojciech Matys
1970 - 1972 - ks. Jerzy Trepczyk
1972 - 1973 - ks. Stanisław Dułak
1973 - 1974 - ks. Franciszek Fecko
1973 - 1975 - ks. Wiesław Bogucki
1974 - 1975 - ks. Leszek Wojtas
1975 - 1977 - ks. Jan Bugielski
1976 - 1978 - ks. Roman Zrój
1978 - 1980 - ks. Marek Mierzwa
1978 - 1980 - ks. Zdzisław Kropidłowski
1980 - 1983 - ks. Marian Wątroba
1983 - 1984 - ks. Stefan Pasternak
1983 - 1986 - ks. Edward Słowik
1984 - 1988 - ks. Zdzisław Berliński
1986 - 1988 - ks. Kazimierz Dolny
1989 - 1991 - ks. Tomasz Bielecki
1988 - 1992 - ks. Jan Potrykus
1991 - 1997 - ks. Andrzej Jażdżewski
1992 - 1995 - ks. Adam Żaczek
1995 - ks. Dariusz Łyczakowski
1995 - 1998 - ks. Wiesław Szabla
1997 - 2003 - ks. Krzysztof Stasal
1998 - 1999 - ks. Jacek Kruszyński
1999 - 2004 - ks. Jacek Dąbrowski
2003 - 2006 - ks. Adam Przemysław Ciechanowski
2004 - 2007 - ks. Krzysztof Sękuła
2006 - 2008 - ks. Paweł Drożdż
2007 - 2010 – ks. Rafał Giedrojc
2009 – 2011 - ks. Dariusz Stawiecki
2012-2013 – ks. Sylwester Nowokrzewski
2013-2014 – ks. Radomir Sebunia
2014-2019 – ks. Paweł Wisła
2020-2021 – ks. Karol Detmer
2010-2021 - ks. Jerzy Piątkowski
od 2019 – ks. Maciej Rusiecki

Źródła: lata 1901 – 1943: ks. Wojciech Zawadzki, Duchowieństwo katolickie z terenu obecnej diecezji elbląskiej w latach 1821 – 1945, Olsztyn 2000
Encyklopedia internetowa wikipedia: pl.wikipedia.org