Kościół katolicki 8 grudnia obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Prawdę, że Maryja, napełniona "łaską" przez Boga, została odkupiona od chwili swego poczęcia, Kościół wyznawał od wieków, a oficjalnie potwierdził ją poprzez dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony w 1854 r. przez Piusa IX. Tajemnica ta ukazuje, że Maryja była jedynym człowiekiem wolnym od grzechu pierworodnego. A już po proklamacji dogmatu w 4 lata później zostaje on potwierdzony przez samą Maryję w trakcie objawień we francuskim Lourdes, miejscowej pasterce Bernadecie Soubirous. Na jednym z jej spotkań spotkaniach z Białą Panią w grocie Maryja oświadcza wprost: „Jestem Niepokalanym Poczęciem”. Tę samą prawdę Matka Boża potwierdza w warmińskim Gietrzwałdzie. 1 lipca 1877 r. jedna z widzących, Justyna Szafryńska zapytała: „Kto Ty jesteś?” i usłyszała w języku polskim odpowiedź: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta”.
Odpowiadając na wezwanie Matki Bożej, każdego roku 8 grudnia cała ludzkość świata łączy się i gromadzi na wspólnej modlitwie w kościołach parafialnych i indywidualnie w domach. Jest to święta Godzina Łaski, która odbywa się w godz. 12:00 – 13:00. Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli we Włoszech powiedziała:
„Życzę sobie, aby mnie czczono jako Maryję Róże Mistyczną, Matkę Kościoła”. „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe miała miejsce Godzina Łaski dla całego świata”. „Dzięki modlitwie zanoszonej w tej godzinie ześlę niezliczone łaski dla duszy i ciała. Będą liczne nawrócenia”. „Pan Mój, Boski Syn Jezus okaże wielkie miłosierdzie jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za swych grzesznych braci”. „Ci, którzy nie mogą przyjść do Kościoła, niech modlą się w domu”. „Jest moim życzeniem, aby ta Godzina Łaski była praktykowana na całym świecie”. „Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

W minioną niedzielę Uroczystością Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata zakończyliśmy rok kościelny. Dziś pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok kościelny. Adwent (z łac. adventus - przyjście, przybycie) to czas radosnego, tęsknego oczekiwania na powtórne narodzenie Pana Jezusa. Adwent obejmuje 4 kolejne niedziele. Okres adwentowy kończy się w Wigilię Bożego Narodzenia, czyli 24 grudnia.
Czas Adwentu jest wyjątkową okazją do przebudzenia duchowego chrześcijanina. Jest to dogodny czas do nazwania w sobie pewnych tęsknot za Jezusem Chrystusem, które mogły zostać zagłuszone przez sprawy codzienne. Jest to również szansa, aby spojrzeć na siebie przez pryzmat swojego serca, czyli tego, co w nas najgłębsze, a czego tak często nie chcemy uwzględniać. Ale to także dobra chwila, aby zapytać: czy nie przypisałem sobie samemu monopolu na pojmowanie życia, rozumienie Kościoła, a nawet samego Jezusa Chrystusa? Oczekiwanie na przyjście Jezusa jest źródłem radości. Jakkolwiek przygotowanie na przyjście Pana polega na oczekiwaniu i pokucie, stąd fioletowy kolor szat liturgicznych, to jednak pokuta jest przepełniona radością. Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest oczekiwaniem.

Kościół katolicki obchodzi uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Przypada ona w ostatnią niedzielę przed rozpoczęciem Adwentu i kolejnego roku liturgicznego. Święto przypomina wiernym, że Chrystus jest Królem całego stworzenia i ukazuje cel życia, którym jest Królestwo Niebieskie.
Franciszkanin z Bazyliki w Niepokalanowie ksiądz profesor Ignacy Kosmana podkreślił, że Jezus Chrystus Król Wszechświata jest Królem miłości. „Na to, by dać świadectwo prawdzie, nie potrzebował Chrystus czynienia cudów, nie potrzebował wielu lat publicznej działalności, wystarczył Mu krótki okres i cel ten został osiągnięty na Golgocie. Dał świadectwo prawdzie na Krzyżu. Tam zajaśniał jako Król, że panuje nad nami, ale nie w sensie władzy, ale chce panować w sensie miłości- wyjaśnił kapłan. I dodał: – Jezus Chrystus jako Król Wszechświata wskazuje nam drogę służby, która prowadzi do szczęścia. W święto Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata Jezus przypomina: królujmy, ale dobrocią, królujmy nie złością, nie z koroną i z wirusem zła. Wielu jest takich królów zła, którzy roznoszą wirusy nienawiści, ale królujmy jak Jezus – służmy. Bądźmy skorzy do przebaczenia, do dialogu, do rozmów, do budowania wspólnego domu, jakim jest choćby nasza ojczyzna, bo tacy mają później udział w Królestwie Boga.”
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata przypada w ostatnią niedzielę roku liturgicznego. Wprowadził ją do liturgii papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Papież nakazał wtedy, aby w kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Uroczystość ta miała przeciwstawić się ówczesnym silnym tendencjom ateistycznym i laickim oraz wskazywała na Chrystusa jako Króla mającego władzę nad człowiekiem i całym światem.